Rijden en klimmen

Na 2 dagen kangaroes-spotten zijn we de beestjes wel weer zat (geintje!!) en is het tijd voor de volgende stop van onze roadtrip; national park "The Grampians".
Dit gebied ligt echter een paar 100 km verderop, dus is het tijd voor een serieus stukje sturen.

Zondagochtend op tijd vertrokken vanaf Cape Jervis, waarna we klein stuk moesten backtracken langs Yankalilla, om vervolgens richting het oosten te rijden. Het eerste stuk is veel berg op en af, maar zodra we de M1-freeway pakken is het vooral licht glooiend platteland.

Rijden door Australië is echt een lust voor het oog! Er is zoveel te zien, in het landschap dat telkens stukje bij beetje veranderd; weilanden met of zonder schapen zover het oog reikt, ruige bossen en een verscheidenheid aan Australische huizen en gebouwen.
Vooral Eelco is zeer onder de indruk van de eindeloze uitgestrektheid (goed Nederlands woord, alleen niet volgens Esther...).

Tegen 16 uur gaan we de weg af bij een plaatsje, toepasselijk genaamd Bordertown, waar we een camping nemen om uit te rusten van het rijden. Dit plaatsje (2318 inwoners) is het laatste gat voor de grens tussen de staten South Australia en Victoria. Na een douche en een goede maaltijd is het tijd om te slapen.

De volgende ochtend moesten er even boodschappen gedaan worden en getankt ($1,159 per liter = €0,81 per liter, jaja!!) en is het vervolgens weer snel de weg op.
Rond de middag besloten we ons eerste Australische fastfood te eten bij Hungry Jack's. Wat blijkt? Dit is de Australische dochter of zuster van Burger King ;)

's Middags zien we langzaam de Grampians voor ons opdoemen, wanneer Esther aangeeft graag ook een stukje te willen rijden. Blijkt dat we vervolgens direct door en over de bergen moeten rijden...
Nou, hoewel Eelco z'n hart vasthield, stuurde Esther als een ervaren chauffeur de bus de berg op door haarspeldbochten en langs diepe kloven.

Na de bergrit kwamen we aan bij het dal midden in de Grampians, Hall's Gap. Hier wat informatie ingeslagen en naar een camping gegaan aan Lake Fyans. Dit is een groot meer met strand, kaketoes, zwarte zwanen en super uitzicht!

Na lekker geklooid te hebben met de panorama-modus hebben oud-hollandsch pannekoeken gebakken, hmmmmm;)

Dinsdagochtend vroeg uit de veren en om 10h begonnen aan de Wonderland Loop. Voor wie ooit nog in Australië komt is deze wandeling echt een aanrader! Mooie natuur, bossen, watertjes en bergen die door millennia weer en wind zijn uitgesleten in prachtige vormen.
Via Venus Baths, Splitters Falls en de Grand Canyon zijn we omhoog geklommen naar The Pinnacle, waar we een adembenemend uitzicht hadden over de noordelijke helft van de Grampians.
Na wat eten en foto's zijn we via de andere zijde van de berg weer afgedaald naar Hall's Gap.

Nog zomaar wat losse dingen over Australië;
De mensen zelf zijn echt super vriendelijk, waar je ook komt, in watvoor gelegenheid dan ook.

De hoeveelheid dieren en vogels die hier overal in het wild om je heen zijn is onwaarschijnlijk veel. Dit maakt dat je niet alleen vaak wat tegenkomt, maar ook de hele dag van alles rond je hoort, waardoor het vooral 's ochtends prettig opstaan is;)

Autorijden in Australië is natuurlijk links, en hoewel dat in het begin wennen is, gaat dat daarna heel goed. Dit komt vooral door de manier waarop wegen zijn aangelegd en de zeer heldere, constante en consequente bewegwijzering. Ook de nette wijze waarop de mensen zelf autorijden draagt hieraan bij.

Slapen of onder invloed achter het stuur wordt hier niet gewaardeerd en constant op geattendeerd. Dit gebeurt met leuke, soms harde opmerkingen onder de gewone verkeersborden. Bijvoorbeeld:
- Drowsy drivers die
- yawning? a microsleep kills
- stop, revive, survive
Spaar ze allemaal!

Jaja, we beginnen al behoorlijk te wennen. Maar nu weer slapen. Morgen weer nieuwe avonturen met Eelco en Esther. Oftewel; Eelco en Esther Op weg naar het warrige Warnambool.